ΜΟΝΗ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ Μοναστήρι ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ

 Πηγή:https://www.gtp.gr/Locpage.asp?id=3324&lng=1  

 Τοποθεσία - Πρόσβαση
  Στη δεξιά όχθη του Σελινούντα, κάτω από το έλατοσκέπαστο βουνό Kλω(ο)κός, μέσα σε οργιώδη βλάστηση και άφθονα νερά, βρίσκεται η αξιόλογη Μονή των Ταξιαρχών σε υψόμετρο 450 μ. Το μοναστήρι απέχει από το Αίγιο 15 χλμ. Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος. Αρχίζει από την Kουλούρα Αιγίου, διασχίζει το χωριό Μαυρίκι (Βόβοδα) και ακολουθώντας τη δεξιά όχθη του ποταμού - αφού τον περνά - φτάνει στο μοναστήρι. Η διαδρομή είναι εξαιρετικά όμορφη.

Ιστορία Μονής
  Η ιστορία της Μονής αρχίζει με τον Όσιο Λεόντιο, που υπήρξε και ο κτήτορας της Μονής. Ο Όσιος Λεόντιος γεννήθηκε περί το 1377 στη Μονεμβασιά. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια. Η μητέρα του ήταν κόρη του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Δ' Παλαιολόγου. Γύρω στα1415 - 1420, «Απεκαλύφθη αύτώ», φεύγει από το ´Αγιο Ορος και έρχεται στο όρος Κλωκός άνω του Αιγίου και στη θέση, που σήμερα είναι το «Παλαιομονάστηρο» με τον απότομοβράχο και την αφιλόξενη γη, όπου κάνει το ασκηταριό του. Στη συνέχεια, με την συμπαράσταση των θείων του Θωμά και Δημητρίου Παλαιολόγων - θαυμάζοντες την αγιότητα του ανεψιών των - ιδρύεται μεγαλοπρεπές μοναστήρι περί το 1450. Η αρχική αυτή Μονή του Αρχάγγελου Μιχαήλ, καταστράφηκε δύο φορές από τους Τούρκους το 1500 και 1620. Μετά τη δεύτερη αυτή καταστροφή κτίζεται η Μονή στη σημερινή επίπεδη τοποθεσία κοντά στον Σελινούντα, επ'ονόματι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και γίνεται πλέον γνωστή σαν Μονή των Ταξιαρχών. Καταστρέφεται και πάλι το έτος 1772 από τους Τουρκαλβανούς κατά τα Ορλωφικά. Σε διάστημα τριών ετών - δηλαδή το 1775 κτίζεται η σημερινή μορφή της Μονής. Από το σχέδιο του B.G. Barsky, γνωρίζουμε την προγενέστερη μορφή της Μονής. Το καθολικό της είναι Σταυρόσχημο, τετρακίονο, καμαρωτό, με οκταγωνικό τρούλο και μαρμαροσκάλιστα παράθυρα. Στολίζεται με αγιογραφίες των Δ.Κ.Φάνελλη, Α. Μανέλη και Ι. Οικονόμου. Στον αιώνα μετά την απελευθέρωση, η Μονή γνώρισε πολύ καλές ημέρες. ´Εφτασε να έχει 150 περίπου μοναχούς και μοναχοπαίδια. Είχε γίνει μια πολυάνθρωπη μοναχική κοινότητα, με αρκετή κοινωνική προσφορά. Σήμερα έχει μικρό αριθμό μοναχών, που πιστοί στη μοναχική παράδοση συνεχίζουν την ιστορία και την προσφορά της Μονής.

Εθνική προσφορά της Μονής
  Κατά την Τουρκοκρατία, η μονή ήταν πνευματικό κέντρο και εθνικός προμαχώνας. Μόλις κηρύχθηκε η επανάσταση, οι μάχιμοι μοναχοί της μονής κατέβηκαν στο Αίγιο και κατατάχθηκαν στο επαναστατικό σώμα του Γερμανού που πήρε μέρος στην πρώτη πολιορκία του Πατρινού κάστρου. Το Μάιο του 1821 η μονή των Ταξιαρχών γίνεται αποθήκη τροφίμων, διαφόρων πολεμοφοδίων και εξακολουθεί να είναι μέχρι το 1827. Έτσι από την αρχή ως το τέλος του μεγάλου αγώνα η μονή των Ταξιαρχών υπήρξε μια αξιόλογη επαναστατική εστία. Ιδιαίτερη είναι η υλική προσφορά της μονής στην επανάσταση του 1821. Στο χειρόγραφο κώδικα του μοναστηριού αναγράφονται με λεπτομέρεια τα χρηματικά ποσά, τα ασημικά κλπ, που δόθηκαν για τον αγώνα και μάλιστα πολλές φορές ύστερα από δανεισμό γιατί το μοναστήρι ήταν χρεωμένο με μεγάλο τόκο.

Πνευματική προσφορά
  Μετά την απελευθέρωση, η μοναχική κοινότητα των Ταξιαρχών παρουσιάζει πλούσια δράση στον πνευματικό, στον εκκλησιαστικό και κοινωνικό τομέα της ελληνικής ζωής. Το 1833, είχε 74 μοναχούς. Οι εγγράμματοι μοναχοί κατέβηκαν στο Αίγιο και εργάστηκαν στα γύρω χωριά σαν εφήμεροι, δάσκαλοι, συμβολαιογράφοι και δικολάβοι (δικηγόροι). Το 1837, ο Ηγούμενος της μονής Μελέτιος Ροβήτος, ίδρυσε ελληνικό σχολείο στη μονή όπου δίδαξαν πολλοί μοναχοί και λαϊκοί με εξαιρετική μόρφωση. Από το ελληνικό αυτό σχολείο απεφοίτησαν πάρα πολλοί μοναχοί με αξιοσημείωτη μόρφωση που στελέχωσαν στη συνέχεια την ελληνική εκκλησία. Το 1880, ιδρύεται με άδεια του Υπουργείου Παιδείας, Γυμνάσιο που λειτούργησε μέχρι το 1926. Μετά την κατοχή που και πάλι η ελληνική ύπαιθρος ευρίσκετο σε πολύ δύσκολη κατάσταση, η μονή Ταξιαρχών διαδραματίζει τον πνευματικό της ρόλο, με την ίδρυση Γυμνασίου - Οικοτροφείου που λειτούργησε δωρεάν μέχρι το 1970 περίπου και προσέφερε πάρα πολλά στα φτωχόπαιδα της υπαίθρου.

Πνευματικοί θησαυροί Μονής

 
  ´Αγια λείψανα "Τα ´Αχραντα Πάθη", αποτελούν θησαυρό και καύχημα της μονής. Δώρο των Θωμά και Δημήτριου Παλαιολόγων στον κτήτορα της μονής, ανεψιόν τους, Όσιο Λεόντιο. Μέσα σε υστεροβυζαντινό κυτίο φυλάσσονται μεγάλα τεμάχια τίμιου ξύλου, ακάνθινου στεφάνου, χλαμύδας, λίθων από τον Πανάγιο τάφο. Οι χριστιανοί της περιοχής τρέφουν μεγάλη ευλάβεια στο μεγάλο αυτό θησαυρό της πίστης, ώστε ανέκαθεν όταν έχουν προβλήματα επιδημιών, ξηρασίας κλπ, ζητούν τη μεταφορά των "Αγίων Παθών" στο χωριό τους και έχουν άμεσο αποτέλεσμα.

Η κάρα του Οσίου Λεοντίου, Κιβώτια επιχρυσωμένα, ξύλινα έχοντας μέσα μικρότερες λειψανοθήκες, με λείψανα: Αγ. Ιωάννη του Ελεήμονος, του Αγ. Χαραλάμπους, μέρος της κάρας του Αγ. Ξενοφώντος, του Αγ. Γεωργίου, Παντελεήμονος, Βασιλείου, Μαρίνης, Αρτεμίου. Λείψανα Αγ. Ιωάννου Προδρόμου, μέρος της κάρας Αγ. Κυριακής, Αγ. Στεφάνου, μέρος της χείρας Αρέθα κ.λ.π. Όλα αυτά τα ιερά λείψανα είναι προσφορά πλούσιων μεγάλων μονών σε λείψανα, όπου η κάθε μία εμπιστευόταν μικρό μέρος του θησαυρού της στη μονή των Ταξιαρχών, ιδιαίτερα μετά από κάθε καταστροφή της μονής.

Πνευματικοί Πολιτιστικοί θησαυροί Μονής
  Xρυσοκέντητα άμφια και καλύμματα: Μεγάλης αξίας είναι τα ιερά άμφια κληρικών όλων των βαθμών που φυλάσσονται στην έκθεση της μονής. Η ιδέα της περισυλλογής ήταν του αειμνήστου Μητροπολίτη Καλαβρύτων της Αιγιαλείας, Αγαθονίκου και είναι:
* Μια θαυμάσια αρχιερατική στολή του μαρτυρικού Πατριάρχη Γρηγορίου Ε'.
* Tο Ωμοφόριο και επιμανίκια Nεοφύτου, ωμοφόριο Μεθοδίου Μητροπολίτη Αγκύρας, επιμανίκια Παλαιών Πατρών Θεοφάνη, κλπ.
* Επιτάφιος του κεντητή Αρσενίου (1589-90). Παρουσιάζει το Χριστό νεκρό επάνω σε σινδόνι την Θεοτόκο να κρατεί στην αγκαλιά της την κεφαλή του Χριστού και δίπλα τους οι δύο Μαρίες να θρηνούν, καθώς επίσης και τον Ιωάννη, τον Ιωσήφ και Νικόδημο. Η εικονογραφική αυτή σύνθεση παρουσιάζει μεγάλη φυσικότητα και έμμετρη λειτουργική επιγραφή.
* Ο επιτάφιος της κεντήτριας Δέσποινας (1685).
* Το πιο αξιοθαύμαστο από τα χρυσοκέντητα άμφια της μονής είναι το επιτραχήλιο της κεντήτριας Kοκώνας (1807), όπου απεικονίζει 33 πρόσωπα και τον Χριστό ευλογώντας όπως Αγ. Τριάδα, πεντηκοστής, σταύρωσης κ.λ.π.

  Συλλογή σταυρών και ευαγγελίων: Η συλλογή σταυρών της μονής Ταξιαρχών είναι η αρχαιότερη και ιδιαίτερα αξιόλογη. Χαρακτηριστικά αυτών, το μεταλλικό πλαίσιο, τα οξυκόρυφα τοξύλλια, οι στριφτοί κιονίσκοι, οι πολυεδρικοί κόμβοι, τα διακοσμητικά στοιχεία γύρω από τις κεραίες. Στη μονή φυλάσσονται: χρυσοσκάλιστο ενεπίγραφο ευαγγέλιο 1785, ευαγγέλιο αφιερωμένο από τον Αθηνών Προκόπιο 1889 κλπ.

  Παραγωγή: Οι μοναχοί της μονής καλλιεργούν σε μεγάλη έκταση ροδώνας (ειδικό τριαντάφυλλο) και παρασκευάζουν την φημισμένη σ'όλη την Ελλάδα «ροδοζάχαρη» και μικρή ποσότητα ροδελαίου.

 

Ιερά Μονή Εισοδίων Θεοτόκου Μαρκοπούλου Ωρωπού

 Πηγές: https://www.vimaorthodoxias.gr/nea/i-iera-moni-eisodion-theotokoy-markopoyloy-oropoy-foto-vinteo/

             https://www.vimaorthodoxias.gr/monastiria-tou-kosmou/iera-koinoviaki-moni-ton-eisodion-tis-theotokou-markopoulo-attikis-2/

Ξεκίνησε νά κτίζεται τό 1968 καί τό 1970 εγκατεστάθησαν οι τέσσερις πρώτες αδελφές. Τό 1971 εδημοσιεύθη επισήμως εις τήν Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως η σύστασις καί εγκαθίδρυσις τής Ιεράς Μονής.
Τό Καθολικό τής Ιεράς Μονής εγκαινιάσθηκε στίς 20/9/1976, υπό τού μακαριστού Πατριάρχου Αλεξανδρείας κυρού Νικολάου καί τού μακαριστού Μητροπολίτου Αττικής κυρού Δωροθέου.

Στήν Ιερά Μονή ευρίσκονται οι θαυματουργικές εικόνες α) Παναγία η Γενεσιουργός Δεξιοκρατούσα, τού 16ου αιώνος, αναγεννησιακού τύπου. Πανηγυρίζει τήν 8η Σεπτεμβρίου.

β) Τό Άγιον Μανδήλιον, εικόνα τού 19ου αιώνος, πανηγυρίζει τήν 16η Αυγούστου.

 

 

 30 χρόνια από την Ίδρυση της Mονής, έχουν συναθροιστεί γύρω από την πρώτη Kαθηγουμένη, Mοναχή Nυμφοδώρα Στράγκα εκ Tριπόλεως Aρκαδίας, 20 Aδελφές, οι οποίες ποθούν τον βίον της ασκήσεως και αγαπούν το Aγγελικό Σχήμα. Συσπειρωμένες γύρω από την άξια και πεπειραμένη στα Mοναχικά Γερόντισσα τους με αγάπη και αφοσίωση, ασκούνται στην υπακοή, στην ταπείνωση, στην προσευχή, στη νηστεία, στη μελέτη των θείων Γραφών, στον παρθενικό βίο, όπως τα εθέσπισαν οι Άγιοι Πατέρες της Eκκλησίας μας.

O σκοπός τους είναι τριπλός:- H καθαρή λατρεία του Tριαδικού Θεού. – O αγιασμός της ψυχής τους, και – H ανάπαυσις κάθε κουρασμένης ψυχής, που επισκέπτεται το Mοναστήρι της Παναγίας.

Tα διακονήματά τους είναι αυτά που κατά την Παράδοση του Mοναχισμού άσκησαν οι Mοναχές:

1: Διακόνημα: H Eκκλησσιαστική. Φροντίζει η κάθε υπεύθυνη αδελφή για την τάξη στην Eκκλησία και στις ακολουθίες.

2. H Mαγείρισσα με τις βοηθούς της, ετοιμάζει τις 30 και πλέον μερίδες φαγητού για αδελφές, μαστόρους, επισκέπτας, απρόοπτα.

3. Kαθαριότης και καλλωπισμός των χώρων της Mονής.

4. Eργόχειρα καλλιτεχνικού χαρακτήρα, που εκτίθενται στην Έκθεση για τις ανάγκες της Mονής.

5. H Ποιμένισσα αδελφή διακονεί στα ζώα της Mονής και την τροφοδοτεί με αγνό γάλα, τυρί, αυγά.

6. Aγροτικές εργασίες και κηπευτικές. (ράντισμα, πότισμα, κλάδεμα κλπ.)

7. Aγιογραφία. Aγιογραφούν τις βυζαντινές εικόνες για τη Mονή ή Παραγγελίες.

8. Παραδοσιακή υφαντική τέχνη.

9. Ξενοδόχος. Όλο το διάστημα της ημέρας υπάρχει αδελφή για την φιλοξενία των προσκυνητών. Πάντα προσφέρουν νερό, λουκούμι, καφέ, λόγο οικοδομητικό. Aποβλέπουν στην ψυχοσωματική τόνωση κάθε Oρθόδοξου Προσκυνητού,

10. Kοινωνική προσφορά.

Aδελφές που έχουν πτυχίο Aνωτάτων Σχολών, Eλληνικής και Γαλλικής φιλολογίας, Θεολογίας, Nομικής, Iατρικής, Bυζαντινής Mουσικής κ.λπ. συχνά παραδίδουν μαθήματα σε κορίτσια που το επιθυμούν, Aρχαίων και Nέων Eλληνικών, Λατινικών, Γαλλικών Bυζαντινής Mουσικής και Aγιογραφίας, αφιλοκερδώς.

H Mοναχή Παιδίατρος επίσης δέχεται παιδιά πάσης ηλικίας από την γύρω περιοχή και ανακουφίζει τις ανάγκες τους. Γονείς και παιδιά φεύγουν ωφελιμένοι ψυχή τε και σώματι.

Για την διακονία αυτή κτίστηκε το Iατρείο, ένα ξεχωριστό κτίριο ενσωματωμένο με το κτίριο της Mονής, με έξοδα του Mακαριστού Mητροπολίτου Aττικής κυρού Δωροθέου.

Oι Aδελφές με τον προσωπικό τους κόπο, ιδίως κατά τα πρώτα χρόνια που υπήρχε μεγάλη οικονομική στενότης, με την σοφή καθοδήγηση της Hγουμένης – που της έδωσε ο Θεός και Aρχιτεκτονικόν νουν, με την συνεργασία καταλλήλων και υπευθύνων προσώπων ανήγειραν την Mονήν, την ολοκλήρωσαν και την εκόσμησαν.

Σήμερα ο ταπεινός προσκυνητής της Παναγίας μας, μένει εκστατικός, όλος δέος και θαυμασμό, αντικρύζοντας την Bυζαντινή μεγαλοπρέπεια, την ακρίβεια σε κάθε λεπτομέρεια και την φροντίδα, ώστε κάθε γωνιά μέσα κι έξω στη Mονή να συμφωνή με την Oρθόδοξη Mοναστηριακή Aρχιτεκτονική Παράδοση, να θυμίζη Άγιον Όρος.

Tο Kαθολικόν της Mονής, Nαός Bυζαντινός, Πεντάτρουλλoς, Tρισυπόστατος

Tο Kαθολικόν της Mονής, δηλ. ο Kεντρικός Nαός, είναι Bυζαντινού ρυθμού, Πεντάτρουλλος και Tρισυπόστατος. Tιμάται εις τα Eισόδια της Yπεραγίας Θεοτόκου και επερατώθη το 1993.

 

Λειτουργούν τά κάτωθι Παρεκκλήσια:

Τού Αγίου Ιωάννου τού Προδρόμου. Εντός τού Ιερού, εις τό δεξιόν κλίτος τού Τρισυπόστατου Καθολικού. Πανηγυρίζει τήν 29η Αυγούστου, μνήμη τής αποτομής τής Τιμίας Κεφαλής τού Τιμίου Προδρόμου.

Τής Οσίας Μαρίας τής Αιγυπτίας. Ευρίσκεται, επίσης, εντός τού Ιερού, εις τό αριστερόν κλίτος τού Καθολικού. Πανηγυρίζει τήν 1η Απριλίου καί τήν Ε Κυριακήν τών Νηστειών.

Τής Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. Εις τό Β.Α. άκρον τού κτηρίου τής Ιεράς Μονής. Ολοκληρώθη τό 1972. Εγκαινιάσθη υπό τού μακαριστού Μητροπολίτου Αττικής κυρού Δωρόθεου στίς 20/9/1976, μαζί μέ τό Καθολικόν της Μονής. Αγιογραφήθη υπό χειρών τών αδελφών της Ιεράς Μονής. Πανηγυρίζει τήν 28η Ιουλίου.

Τής Υπαπαντής τού Σωτήρος. Είναι, επίσης, ενσωματωμένον μέ τό κτήριον τής Ι. Μονής, εις τό Ν.Α. άκρον αυτής. Ολοκληρώθη τό 1977. Αγιογραφείται υπό χειρών τών αδελφών τής Ι.Μονής. Πανηγυρίζει τήν 2α Φεβρουαρίου.

Τών Αγίων Αρχαγγέλων. Ευρίσκεται εις τό Κοιμη­τήριον τής Ι. Μονής. Ολοκληρώθηκε τό 1990. Πανηγυρίζει τήν 8η Νοεμβρίου.

Τού Αγίου Σεραφείμ τού Σάρωφ. Ευρίσκεται στό χώρο σταθμεύσεως. Πανηγυρίζει τήν 17η Ιουλίου.

Τής Αγίας Παρασκευής. Ευρίσκεται στήν πλαγιά, απέναντι από τήν είσοδο τής Ι. Μονής. Ολοκληρώθηκε πρόσφατα, δαπάνη ευλαβούς προσκυνητρίας.

Τής Αγίας Ισιδώρας τής διά Χριστόν σαλής. Ευρίσκεται στό προαύλειο τής Ιεράς Μονής. Δέν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Πανηγυρίζει τήν 1η Μαΐου.

Είναι αποτεθησαυρισμένα τά εξής αποτμήματα αγίων λειψάνων: τού Αγίου Χαραλάμπους, τού Αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου, τού Αγίου Παντελεήμονος, τού Αγίου Τρύφωνος καί τής Αγίας Παρασκευής.

 

 

Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου

 

To μοναστήρι του Αγίου Παταπίου είναι γυναικείο και φιλοξενεί 40 καλόγριες. Βρίσκεται στην Ελλάδα, στο βουνό Γεράνεια Όρη, σε ύψος 650 μέτρων (2132 πόδια), και είναι κοντά στο Λουτράκι (γνωστή Λουτρόπολη που βρίσκεται μια ώρα απόσταση από την πρωτεύουσα Αθήνα). Το μοναστήρι έχει θέα προς την θάλασσα και το Λουτράκι.

Στη μονή του Αγίου Παταπίου καθώς εισερχόμαστε συναντάμε την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίας). Τον ναό αυτό καθαγίασε στις 18 Αυγούστου 1968 ο μητροπολίτης Κορινθίας Παντελεήμων. Μέσα στην εκκλησία συναντάμε στο κέντρο την εικόνα του αγίου που εορτάζει τη συγκεκριμένη ημέρα. Στα δεξιά συναντάμε την εικόνα του Αγίου Παταπίου δεξιά της οποίας είναι εφαπτόμενη στον τοίχο η μεγάλη εικόνα Παναγία η Ελεούσα η οποία είναι γεμάτη τάματα. Αριστερά συναντάμε την εικόνα της Αγίας Υπομονής αριστερά της οποίας είναι εφαπτόμενη στον τοίχο η μεγάλη εικόνα του Αγίου Παταπίου μαζί με την Αγία Υπομονή και τον Άγιο Νίκωνα τον Νέο. Εντός της εκκλησίας της Παναγίας υπάρχει, παρακείμενα, ο ναός των Αγίων Αναργύρων.

Το σπήλαιο του Αγίου Παταπίου είναι δίπλα από την εκκλησία της Παναγίας. Εκεί φυλάσσεται σε λάρνακα το λείψανό του, καλυμμένο με ράσο (το ράσο αυτό αλλάζει κάθε χρόνο στην εορτή του). Στο σπήλαιο υπάρχουν και Βυζαντινές αγιογραφίες (συμπεριλαμβανομένων του Αγίου Παταπίου και της Αγίας Υπομονής) από άγνωστους αγιογράφους και οι οποίες έχουν ζωγραφιστεί πιθανώς τον 15ου αιώνα μ.Χ. Πολλοί επισκέπτες της μονής παίρνουν ως φυλακτό από το σπήλαιο ένα κομματάκι από βαμβάκι ποτισμένο με το λάδι του αγίου (από την καντήλα που καίει στο σπήλαιο του Αγίου) και επίσης παίρνουν αγίασμα από παρακείμενη στο σπήλαιο πηγή.

Εορτασμός της μνήμης του Αγίου Παταπίου

Η μνήμη του Αγίου Παταπίου εορτάζεται στις 8 Δεκεμβρίου (η κύρια εορτή), και επίσης την Τρίτη της Διακαινήσιμου (Τρίτη του Πάσχα) ανάμνηση της ημέρας εύρεσης του λειψάνου του. Η τιμία κάρα της Αγίας Υπομονής φυλάσσεται στο ίδιο μοναστήρι. 

Η ανακάλυψη του σπηλαίου και η ίδρυση του μοναστηριού

Το σπήλαιο με το λείψανο του αγίου ανακαλύφθηκε το 1904 από πολίτες του Λουτρακίου. Στο σπήλαιο βρέθηκε και η κάρα της Αγίας Υπομονής. Ωστόσο, ορισμένοι επισκέπτες από το σπήλαιο πήραν κομμάτια των λειψάνων του Αγίου ως φυλαχτό, κατά μαρτυρία της γερόντισσας Παταπίας. Στη συνέχεια, ένας ιερέας από το Λουτράκι, ο πατέρας Κωνσταντίνος Σουσάνης, πήρε το λείψανο του Αγίου Παταπίου και το κράτησε στο σπίτι του με την άδεια της εκκλησίας, προκειμένου να το κρατήσει μακριά από τους βάνδαλους. Αρχικά στο σπήλαιο βρέθηκε ξύλινος σταυρός αποτεθησαυρισμένος,μεμβάνη και νομίσματα τα οποία παραδόθηκαν στις αρμόδιες αρχές. 

Αργότερα το 1952 ο Πατέρας Νεκτάριος (κοσμικό όνομα Κυριάκος) Μαρμαρινός, ένας ιερέας από τον Συνοικισμό της Κορίνθου (και αργότερα πρωτοσύγκελος στη μητρόπολη Κορίνθου) - με καταγωγή από την Αίγινα (ήταν υποτακτικός του Αγίου Ιερωνύμου), ίδρυσε μοναστήρι στον τόπο του σπηλαίου και το λείψανο επέστρεψε στο σπήλαιο όπου βρέθηκε. Η επίσημη ίδρυση της μονής έγινε στις 1 Αυγούστου 1952 από τον μητροπολίτη Κορινθίας Προκόπιο Τζαβάρα. 

Η πρώτη ηγουμένη στη μονή, το 1952, ήταν γερόντισσα Συγκλητική. Η γερόντισσα Παταπία βοήθησε σε σημαντικό βαθμό στην δημιουργία και την οικοδόμηση της μονής. Ήταν ηγουμένη από το 1963 ως το 1968, οπότε παραιτήθηκε λόγω προβλημάτων υγείας. Από το 1968 έως το 2014 ηγουμένη ήταν η αδελφή Ισιδώρα (Κυριακή Μεντζάφου)^, ενώ το 2021 της μονής ηγείται η μοναχή Χρυσοβαλάντη.

Ο πατέρας Νεκτάριος, ο κτήτορας της μονής, επισκέπτεται διαρκώς το μοναστήρι. Έχει πλούσιο χριστιανικό έργο και έχει ιδρύσει και άλλα μοναστήρια όπως το ανδρικό μοναστήρι Οι 3 Ιεράρχες (κοντά στην Περαχώρα) και την καλοκαιρινή κατασκήνωση για παιδιά (ονομάζεται Βηθλεέμ). Επιπρόσθετα έχει ιδρύσει γυναικείο γηροκομείο στο Λουτράκι (όπου μοναχές διακονεύουν τις ηλικιωμένες).  Έχει λάβει πολλά βραβεία από την εκκλησία της Κορίνθου στην οποία ήταν πρωτοσύγκελος. Ακόμα και σήμερα, αν και σε προχωρημένη ηλικία, κάθε Κυριακή στον Συνοικισμό της Κορίνθου κάνει ακόμα διαλέξεις με χριστιανικό περιεχόμενο και Κατηχητικό.

Αρχικά υπήρχαν δυσκολίες για να οικοδομηθεί το μοναστήρι. Υπήρχαν μόνο πολύ μικρά κάποια δωμάτια – κελιά στα οποία ζούσαν οι μοναχές. Οι καλόγριες τα πρώτα χρόνια είχαν δυσκολία στο να φέρουν οικοδομικά υλικά κατασκευής της μονής προς το μοναστήρι, αφού αρχικά δεν υπήρχε βατός δρόμος για να περάσουν αυτοκίνητα, αλλά ένα μονοπάτι, και οι μοναχές χρησιμοποιούσαν ένα γαϊδουράκι για να μεταφέρουν τα υλικά κατασκευής στην νεοαναγειρόμενη μονή και επίσης για να κουβαλήσουν νερό (από μια πηγή χιλιόμετρα μακριά) και τρόφιμα (από την πόλη Λουτράκι). Συχνά οι καλόγριες κουβαλούσαν οικοδομικά υλικά για την κατασκευή της μονής ή στάμνες με νερό και τρόφιμα στην πλάτη τους!

Με πολύ κόπο η ανοικοδόμηση της μονής ολοκληρώθηκε: οι ξενώνες, τα δωμάτια (κελιά) για τις 40 καλόγριες, η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίας), το νεκροταφείο (όπου υπάρχει ο ναός της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας), η εκκλησία μέσα στο άβατο (η Αγία Τριάδα). Τέλος υπάρχει χώρος έκθεσης για τους επισκέπτες (με χριστιανικά αντικείμενα λατρείας και βιβλία). Σήμερα υπάρχει πλέον πρόσβαση στη μονή με ασφαλτόστρωτο δρόμο (που κατασκεύασε ο στρατός) και παρκινγκ, ενώ η μονή έχει εδώ και χρόνια αυτόνομο δίκτυο ύδρευσης και ηλεκτροδότησης.

 

O Άγιος Πατάπιος ή Όσιος Πατάπιος γεννήθηκε τον 4ο μ.Χ. αιώνα, στη Θήβα της Αιγύπτου από πλούσιους γονείς, οι οποίοι ήταν καλοί Χριστιανοί. Γαλούχησαν τον Άγιο Πατάπιο με χριστιανικές αρχές. Ο Άγιος Πατάπιος σε μικρή ηλικία πήγε στην έρημο, όπου αφιερώθηκε συνολικά στην προσευχή. Πολλοί άνθρωποι τον επισκέφθηκαν για να λάβουν τις συμβουλές του και να ακούσουν το κήρυγμά του.

Ο Άγιος Πατάπιος αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη για να συνεχίσει την ζωή του. Εκεί γνώρισε άλλους 2 ασκητές, τον Βάρα και τον Ραβουλά (οι οποίοι έγιναν αργότερα και αυτοί Άγιοι). Έζησαν έξω από το τείχος της Κωνσταντινούπολης. Ο Άγιος Βάρας ίδρυσε το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του Τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας. Ο Άγιος Ραβουλάς ασκήτευσε κοντά στην πύλη του Ρωμανού.

Πολλοί άνθρωποι ακολούθησαν τον άγιο Πατάπιο ο οποίος εγκαταστάθηκε κοντά στις Βλαχέρνες στο Ξηρό Όρος. Ίδρυσε ένα μοναστήρι, τη Μονή των Αιγυπτίων, όπου κήρυξε και κατεύθυνε πολλούς. Εκεί κοιμήθηκε (πέθανε). Μετά την κοίμηση του Αγίου Παταπίου, και την καταστροφή της μονής των Αιγυπτίων το 536 μ.Χ., ο πνευματικός του αδελφός Όσιος Βάρας μετέφερε το λείψανο του Αγίου Παταπίου στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Πέτρας το οποίο ήταν υπό την προστασία της βασιλικής οικογένειας της Κωνσταντινούπολης, Παλαιολόγων και ειδικά της βασίλισσας Ελένης Δραγάση -Παλαιολόγου η οποία αργότερα έγινε μοναχή και πήρε το όνομα Αγία Υπομονή.

Η Ελένη ήταν η μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Έγινε αυτοκράτειρα του Βυζαντίου ως σύζυγος του Μανουήλ Β’ του Παλαιολόγου.

Πηγές

• «Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου» (έκδοση Ιεράς Μητρόπολης Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους, 2012}.
• «Τα ελληνικά Μοναστήρια» (Ευ. Λέκκου, Ιχνηλάτης, Αθήνα, 1995).
• «Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας», (Χρήστου Τσολακίδη, Αθήνα, έκδοση 200)]
• «O Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου εκκλησίας», Άγιος Πατάπιος, σελ. (254) - (261) (μ. Βίκτωρος Ματθαίου, τρίτη έκδοση, Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρος, Αθήνα, 1968)
• «Ο Όσιος Πατάπιος» (Στυλιανού Παπαδόπουλου, καθηγητού πανεπιστημίου Αθηνών, Έκδοση Ιεράς μονής Οσίου Παταπίου, Λουτράκι, Ελλάδα, έκδοση 2006).
• «Ο Άγιος Πατάπιος και τα θαύματά του», (Δρος Χαράλαμπου Μπούσια, Έκδοση Ιεράς μονής Οσίου Παταπίου, Λουτράκι 2004)
• «Βίος, ακολουθία, παρακλητικός κανόνας και εγκώμια εις την αγία μητέρα ημών Υπομονή» (Δρος Χαράλαμπου Μπούσια, Έκδοση Ιεράς μονής Οσίου Παταπίου, Λουτράκι 1999)

 

Μονή Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης

 Πηγή:https://el.wikipedia.org/wiki/

Η Μονή Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης ή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι γυναικείο μοναστήρι στο όρος των Αμωμών Αττικής. Βρίσκεται στην περιοχή της Ξυλοκέριζας ανατολικά του Πεντελικού Όρους. Η παλαιά μονή που καταστράφηκε και ήταν στην ίδια τοποθεσία ήταν ανδρική και λειτουργούσε από τον 10οαι. μ.Χ. Εκείνο τον αιώνα μετρώνται πολλά ασκητήρια σ' εκείνο το "βουνό των καθαρών". Το μοναστήρι γιορτάζει στις 3 Ιανουαρίου την ημέρα εύρεσης των λειψάνων του Αγίου Εφραίμ, στις 25 Μαρτίου τον Ευαγγελισμό και στις 5 Μαίου την ημέρα του τελευταίου μαρτυρίου του Αγίου.

Η μονή ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Κηφισιάς, ενώ στην αυλή της υπάρχει και ο τάφος του Φώτη Κόντογλου (20ος αιώνας) . Ηγουμένη τώρα που ανεβαίνει η ανάρτηση είναι η μοναχή Θεοδοσία.

 

Ιστορικό

Λειτουργούσε ήδη από το 1576 όταν αντικανονικά πήρε την ονομασία "Αγία Παρασκευή". Ως "Γενέσιον της Θεοτόκου" και "Πατριαρχική Σταυροπηγιακή Μονή" φέρεται να υπάρχει καταγεγραμμένη η μονή στο Πατριαρχικό Σιγίλλιο της 10ης Μαίου 1611 του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Νεόφυτου. Τούτο το χειρόγραφο υπάρχει στην Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών.

Το 1945 ανακατασκευάστηκε από την ηγουμένη μοναχή Μακαρία Δεσύπρη ως "Γενέσιον την Θεοτόκου", στις 3 Ιανουαρίου 1950 βρέθηκε το σκήνωμα του Αγίου Εφραίμ από την ίδια, ενώ το 1975 με υπουργική απόφαση πήρε την ονομασία "Ευαγγελισμός της Θεοτόκου", όπως ήταν δηλαδή αρχικά και αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με πηγές αποκαλύφθηκε σε αυτήν θαυματουργικά το όνομα.

• To 1945 η μοναχή Μακαρία βρέθηκε στα ερείπια της παλαιάς μονής του Ευαγγελισμού και έχτισε εκεί το κελάκι της. Λέγεται ότι αυτό έγινε μετά από θεία φώτιση, όπως και το γεγονός ότι άρχισε να καθαρίζει το ναό για να τον ξανά φτιάξει.
  
  
  
• Οι πιο πολλές εικονογραφήσεις είναι δωρεές και αφιερώματα.
• Η λεγόμενη "φορητή εικόνα του Αγίου Εφραίμ" που βρίσκεται αριστερά της εισόδου του ναού είναι έργο του Φώτη Κόντογλου, το οποίο δεν πρόλαβε να τελειώσει.

Το 1950 βρέθηκαν τα λείψανα του Αγίου όπου από το θάνατό του συμπληρώθηκαν 524 χρόνια.

O Άγιος Εφραίμ (14 Σεπτεμβρίου 1384 - 5 Μαΐου 1426) είναι ένας από τους νεοφανείς αγίους. Η μνήμη του τιμάται στις 5 Μαΐου.

Τα λεπτομερή βιογραφικά στοιχεία του λέγεται ότι αποκαλύφθηκαν στη μοναχή Μακαρία Δεσύπρη σε μια σειρά από οράματα που είχε το 1950. Σύμφωνα με αυτά, το κοσμικό όνομα του Αγίου Εφραίμ ήταν Κωνσταντίνος Μόρφης και έδρευε στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο όρος Αμώμων Αττικής (στη σημενρινή Νέα Μάκρη) που καταστράφηκε έπειτα από λεηλάτησεις των Οθωμανών, όμως ξανα χτίστηκε στην ίδια τοποθεσία.

Στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, από όπου ήταν η καταγωγή του, γίνεται πανήγυρις στον Ιερό ναό Αγίου Στεφάνου όπου, σύμφωνα με την παράδοση, απέναντι εβρίσκετο το πατρικό του. Η ανακομιδή των λειψάνων του γιορτάζεται στις 3 Ιανουαρίου.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1384 στα Τρίκαλα κοντά στο Ληθαίο ποταμό. Ήταν γιος πολυμελούς οικογένειας της οποίας ο πατέρας πέθανε όταν ο Κωνσταντίνος ήταν πολύ μικρός. Για να τον γλυτώσουν από το παιδομάζωμα των Οθωμανών τον έστειλαν στη Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο όρος Αμώμων σε ηλικία μόλις 14 ετών. Εκεί έμεινε ως την ηλικία των 18 ετών σαν δόκιμος μοναχός. Τότε χρίστηκε μοναχός και σε λίγα χρόνια Ιερέας.

Από το 1416 που κατελήφθη η Αθήνα από τους Οθωμανούς η Ιερά Μονή γνώρισε δυο καταστροφές. Κατά την πρώτη ο Άγιος έτυχε να προσεύχεται σε μια σπηλιά στο βουνό. Ο οθωμανικός στρατός κατέσφαξε τους άλλους πατέρες και μοναχούς και ακολούθως ο Άγιος τους έθαψε σαν γύρισε.

Τη δεύτερη, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1425 επέστρεψαν, τον βρήκαν και τον βασάνισαν με ιδιαίτερη αγριότητα για οκτώμισι μήνες. Μαρτύρησε στις 5 Μαΐου 1426 ημέρα Τρίτη στις 9 το πρωί σε ηλικία 42 ετών. Το δέντρο όπου τον κάρφωσαν και άφησε την τελευταία του πνοή υπάρχει μέχρι σήμερα.

Όσο ήταν εν ζωή διακρίθηκε για τον ένθεο ζήλο του και τον κοπιώδη αγώνα του ως ιερωμένος. Μπήκε ακόμη στο Άγιο Θυσιαστήριο και λειτουργούσε Ισάγγελος.

Εύρεση σκηνώματος

Ο Άγιος Εφραίμ είναι ένας "νεοφανής" άγιος. Η μοναχή Μακαρία Δεσύπρη βρήκε το ιερό σκήνωμα στις 3 Ιανουαρίου 1950 στον τόπο όπου σήμερα βρίσκεται η Ιερά Μονή στο όρος Αμώμων στη Νέα Μάκρη Αττικής και έτσι επιβεβαιώθηκαν τα λεγόμενα και οι εμφανίσεις του Αγίου που πραγματοποιήθηκαν μέχρι τότε.

• Ήταν από τη στιγμή που έχτισε το κελί της κοντά στα ερείπια το 1945 που σκεφτόταν ότι σε εκείνο το μέρος είχαν ζήσει πολλοί μοναχοί και μέλημά της ήταν να της φανερωθεί κάποιος από αυτούς. Προσευχήθηκε στον Κύριο γι' αυτό και ολοένα και πιο δυνατά της έλεγε η ψυχή της να σκάψει και να βρει αυτό που επιθυμούσε. Ταυτόχρονα της υποδεικνυόταν και το σημείο το οποίο θα έσκαβε.

"Καθισμένη πάνω στα ερείπια του παλιού μοναστηριού, όπου η θεία Πρόνοια οδήγησε τα βήματά μου, έφερνα το στοχασμό μου σε χρόνια περασμένα, σε παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τα κόκαλα των Άγιων Μαρτύρων... Και καθώς καταγινόμουν στο καθάρισμα των χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σε τόπο ιερό και έλεγα: Θεέ μου αξιωσέ με την ανάξια, να ιδώ και εγώ έναν από τους παλιούς πατέρες που εδώ έζησαν..."

• Ολοένα και πιο πολύ σαν ενστικτωδώς είχε σφηνωθεί στο νου της ένα συγκεκριμένο σημείο κοντά σε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι. Μαζί με ένα εργάτη το 1950, ο οποίος δεν ήθελε να σκάψει σε εκείνο το σημείο που του έλεγε η μοναχή Μακαρία, βρήκαν κάτω από το τζάκι ένα κελί μοναχού γύρω στα 1 μέτρα και 70 εκατοστά, μαζί με ένα σκήνωμα που ευωδίαζε. Το ράσο του ήταν ανέπαφο και είχαν περάσει 500 χρόνια από την κοίμησή του.

Προσεκτικά ξέθαψε η ίδια όλο το σκήνωμα, διότι ο εργάτης έσκαβε νευρικά και σα να έκανε αγγαρεία και ύστερα το τοποθέτησε σε μια θυρίδα πάνω από τον τάφο.

Η ίδια τότε είπε: «Γονάτισα με ευλάβεια και ασπάστηκα το σκήνωμα του Αγίου και αισθάνθηκα βαθιά την έκταση του μαρτυρίου του. Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση, απέκτησα μεγάλο θησαυρό, και παίρνοντας το χώμα με προσοχή έβλεπα την αρμονία του σκηνώματός του, που, αν και τόσους αιώνες μέσα στη γη, δεν είχε αλλοιωθεί»

Εκεί που διάβαζε τον εσπερινό ένα βράδυ άκουσε πίσω της βαριούς βηματισμούς και κατάλαβε ότι κάποιος κοντοστάθηκε έξω από την πόρτα της εκκλησίας. Τα βήματα έρχονταν από τον τάφο. Γύρισε κατατρομαγμένη για πρώτη φορά και είδε έναν μοναχό ψηλό "με μικρά στρογγυλά μάτια που τρεμόπαιζαν στις κόγχες τους", λιγνό και με μαύρα κάπως σγουρά γένια να της λέει "Ως πότε θα με έχεις εκεί μέσα; Και εκείνος (ο εργάτης) πως πέταξε το κεφάλι μου έτσι;" ."Συγχώρεσέ με" του είπε η μοναχή Μακαρία "και μόλις ξημερώσει ο Θεός την ημέρα Του, θα σε φροντίσω". Και αμέσως εξαφανίστηκε. Ως σήμερα φυλάσσεται μέσα στον ιερό ναό.

Ένα φως λαμπρό και υπερκόσμιο στεκόταν στο αριστερό του χέρι, αφήνοντας λίγα εκατοστά από αυτό ενώ με το άλλο του χέρι ευλογούσε. Ο Άγιος Εφραίμ της είπε ακόμη στο όνειρο της το ίδιο βράδυ "Σ' ευχαριστώ πολύ. Ονομάζομαι Εφραίμ". 

Ανακήρυξη σε Άγιο

Το 2011, κατόπιν του υπ’ αριθμ. πρωτ. 217 και από 11ης μηνός Μαρτίου ε. ε. Γράμματος της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, "υπό της εν Κωνσταντινουπόλει Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, συνωδά τη κρατούση πράξει και τάξει της Αγίας ημών Εκκλησίας, ανεγράφη προσφάτως εν ταις Αγιολογικαίς δέλτοις της Εκκλησίας ο Άγιος Ένδοξος Οσιομάρτυς Εφραίμ ο νέος, ο εν τω όρει των Αμώμων μαρτυρικώς τελειωθείς, της μνήμης αυτού τελουμένης τη ε Μαΐου εκάστου έτους, της δε ευρέσεως των λειψάνων αυτού εορταζομένης τη γ Ἰανουαρίου εκάστου έτους, εκδοθείσης επί τούτω Πατριαρχικής και Συνοδική Πράξεως".