Ἱερὰ Μονὴ τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Ἰόππης

 Πηγή:https://jerusalem-patriarchate.info/ἱερά-προσκυνήματα/ἱερὰ-μονὴ-τῶν-ἁγίων-ἀρχαγγέλων-ἰόπ/

 

Το απὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων Μοναστήρι τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων σχεδὸν βρέχεται ἀπὸ τὰ κύματα τῆς Μεσογείου καὶ εἶναι κτισμένο  στοὺς πρόποδες τοῦ γηλόφου τῆς Ἀνδρομέδας. Τὸ Μοναστήρι, λόγῳ τῆς θέσης του στον κύριο λιμένα τῆς Παλαιστίνης, στὴν πόλιν τῆς Ἰόππης, παρεῖχε τὴν δυνατότητα φιλοξενίας σε ὅλους τοὺς εὐσεβεῖς προσκυνητές, οἱ ὁποῖοι κατέφθαναν κατὰ χιλιάδας κάθε χρόνον, προερχόμενοι ἀπὸ ὅλες τις Ὀρθοδόξες χώρες, τὴν Ἑλλάδα, τὴν Κύπρο, τὴ Σερβία, τὴ Βουλγαρία, τὴ Ρουμανία καὶ πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὴ Ρωσσία. Το Μοναστήρι για τη διευκόλυνση τῶν προσκυνητῶν, επιδιορθώθηκε καὶ καλλωπίσθηκε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Κύριλλο τὸν Β΄ τὸ 1852.

Ὅλοι οἱ προσκυνητές, ὑποχρεωτικά όταν έφθαν στο λιμάνι, παρέμεναν στο Μοναστήρι αὐτό, ἀφοῦ πρῶτα παρουσιάζονταν στὸν ἡγούμενο τῆς Μονῆς, ὁ ὁποῖος θεωρούνταν ὁ πρῶτος ἡγούμενος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, λόγῳ τοῦ μεγάλου ποιμνίου ὅπου εἶχε ἡ Ἰόππη, ἀλλὰ καὶ τῆς μεγάλης ἀποστολῆς νὰ ἀποδέχεται αὐτὸς πρῶτος τοὺς ἀνὰ τὸν κόσμον εὐγενεῖς προσκυνητές, οἱ ὁποῖοι κατέφθαναν μὲ εὐλάβεια καὶ πίστιν νὰ προσκυνήσουν τὰ θεοβάδιστα μέρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ ἀναπαύονταν στὸ Μοναστήρι, μετὰ ἀπὸ ἓνα κοπιῶδες θαλασσινὸ ταξίδι, τότε σχημάτιζαν ὁμάδες προσκυνητῶν ἀναχωροῦσαν ὅλοι μαζὶ μὲ τὴν συνοδείαν καβάσηδων, διὰ νὰ ἐπιτελέσουν τὴν Ἱερὰν ἀποδημίαν πεζοὶ διὰ ἓν ὁλόκληρον ἑξάμηνον. Καὶ ἀφοῦ ὁλοκλήρωναν τὴν ἱερὰν ἀποδημίαν, ἐγύριζαν καὶ πάλι εἰς τὸ Μοναστήριον, διὰ νὰ πάρουν τὸν δρόμον τῆς ἐπιστροφῆς μὲ τὸ πρῶτον καράβι, τὸ ὁποῖον εὕρισκον εἰς τὸν λιμένα τῆς Γιάφφας, ἔμπροσθεν τῆς Μονῆς, ἐπιστρέφοντες εἰς τὴν πατρίδα τους καθηγιασμένοι ἀπὸ τὰ σεβάσματα τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν Παλαιστίνην, τὸν Τάφον τοῦ Χριστοῦ, τὸν φρικτὸν Γολγοθᾶν, τὸ Σπήλαιον τῆς Γεννήσεως, κ.ἄ.

Ἐκτὸς τοῦ σκοποῦ τῆς φιλοξενίας τὴν ὁποίαν εἶχε ἀναλάβει τὸ Μοναστήριον πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην, ἐπιτελοῦσε παραλλήλως καὶ ἕναν ἄλλον σπουδαῖον ρόλον. Ἦταν τὸ πνευματικὸ κέντρο τῆς πολυαρίθμου ὀρθοδόξου κοινότητος τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, τὸ ὁποῖον ἀριθμοῦσε γύρω εἰς τοὺς 35.000 ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Ξάφνου, ὅμως, μὲ τὴν ἵδρυσιν τοῦ Ἰσραὴλ (1948) ἔπεσε ἐν μέρει εἰς ἀδράνειαν. Ἡ μεγάλη πλειοψηφία αὐτοῦ τοῦ ὀρθοδόξου ποιμνίου λόγῳ τῶν γεγονότων τῶν πολέμων, οἱ ὁποῖοι ἀκολούθησαν, ἠναγκάσθη νὰ ἀποδημήσῃ, ὁ δὲ λιμὴν τῆς Γιάφφας, μετὰ ἀπὸ τρισχιλιετῆ λειτουργίαν, περιῆλθε εἰς ἀχρηστίαν καὶ ἔκλεισε, ἀφοῦ ἤνοιξε εἷς ἄλλος νέος καὶ σημαντικός, ὁ λιμὴν τῆς Χάϊφας καὶ τὸ διεθνὲς ἀεροδρόμιον τοῦ Τὲλ Ἀβίβ. Ἐπὶ πλέον, ὁ περίλαμπρος ναὸς τῆς Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων ὁ ὁποῖος ἦτο, ὅπως μαρτυρεῖται, ἀπαραμίλλου κάλλους, τὰς παραμονὰς τῶν Χριστουγέννων τοῦ 1961, διὰ ἀγνώστους λόγους, πῆρε φωτιὰ καὶ κατεστράφη ὁλοσχερῶς. Ὕστερα καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ καθοριστικὸ γεγονός, σταδιακῶς ἡ Μονὴ ἐρημώθηκε καὶ ἔφθασε κτηριακῶς εἰς ἀθλίαν κατάστασιν, δίνοντας ἐξωτερικά τὴν εἰκόνα ἑνὸς ἐρειπωμένου κτηριακοῦ συγκροτήματος. Παρέμεινε, ὡστόσο, εἰς αὐτὴν μόνον ὁ ἡγούμενος, ὁ ὁποῖος ἐκτελοῦσε καὶ καθήκοντα ἐφημερίου εἰς τὸν ὀρθόδοξον κοινοτικὸν ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἰόππης. Τὸ Μοναστήριον στην κατάσταση αὐτὴν παρέμεινε μέχρι τὸ 1994, ὁπότε ξεκινᾶ νέα προσπάθεια ἀνακαινίσεως αὐτοῦ ἀπὸ τὸν σημερινὸ ἡγούμενο τῆς Μονῆς Ἀρχιμαδρίτη Δαμασκηνό, πιστὸ τηρητὴ τῆς παραδόσης τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι οἰκοδομούσαν οἱ ἴδιοι πολλές φορές μὲ τὸν ἱδρώτα τους καὶ μὲ τὸν κόπον τους τὰ πανάγια Προσκυνήματα. Ὁ Θεὸς οικονόμησε ἔτσι τὰ πράγματα ὥστε ὁ πατὴρ Δαμασκηνὸς κατάφερε νὰ ἐξασφαλίσει τὸ ἀπαιτούμενο ποσὸ τῶν 500.000 δολλαρίων, τὸ ὁποῖον προήρχετο ἀπὸ κληρονομίαν τῆς θετῆς του μητρός, κυρίας Ματίνας Δαρίβα, καταγομένης ἀπὸ τὴν Κηφισιὰν Ἀττικῆς. Ἀρκεῖ μόνο νὰ ἀναφερθεί ὅτι ὁ ναὸς τῶν Ἀρχαγγέλων κτίστηκε σε χρονικὸ διάστημα ἓξι μηνῶν. Βεβαίως, μετὰ τὴν ἀνακαίνιση τῆς ἐκκλησίας, αἱ ἀνακαινιστικές ἐργασίες στράφηκαν πρὸς τοὺς ὑπολοίπους χώρους τῆς Μονῆς (κελλιά, συνοδικόν, ἀρχονταρίκι, δικαστικὴ αἴθουσα τῆς ὀρθοδόξου κοινότητας, ἐξωραϊσμό, κ.λ.π.).

Τάφος τῆς Ταβιθᾶς στην Ἰόππη

Ἡ Ἰόππη δὲν συνδέεται μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴν δράση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ μὲ τὸν Ἀπόστολον Πέτρον, ὁ ὁποίος ἀνέστησε τὴν Ταβιθὰ καὶ εἶδε τὸ Οὐράνιο ὅραμα τῶν καθαρῶν καὶ ἀκαθάρτων ζώων, τὸ ὁποῖο τὸν ἐπρόσταζε νὰ ὑποδεχθῇ εἰς τοὺς κόλπους τῆς χριστιανικῆς κοινότητος καὶ τοὺς εἰδωλολάτρες. Σήμερα, εἰς τὴν Ἰόππη (Γιάφφο στὰ ἑβραϊκά) ὁ προσκυνητὴς μπορεί νὰ ἐπισκεφθεί τὸ Ρωσικὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Πέτρου καὶ τὸν Τάφο τῆς Ταβιθᾶς, ἡ ὁποία στα ελληνικά ὀνομάζεται Δορκάς.