Μονή Προυσού

 

Η Μονή Προυσού είναι μοναστήρι του Νομού Ευρυτανίας. Βρίσκεται 31 χιλιόμετρα νότια του Καρπενησίου και 53 βορειοανατολικά του Αγρινίου, 2 χιλιόμετρα από το ομώνυμο χωριό και αποτελεί πνευματικό και προσκυνηματικό κέντρο ολόκληρης της περιοχής. Είναι χτισμένη σε απόκρημνη, βραχώδη περιοχή μεταξύ των βουνών Χελιδώνα, Καλιακούδα και της οροσειράς του Παναιτωλικού, η οποία είναι κατάφυτη με έλατα.

Η Ιερά Μονή Προυσού είναι αφιερωμένη στην Παναγία και εορτάζει στις 23 Αυγούστου (στην Απόδοση της Κοίμησης). 

Ιστορία

Τον 10ο αιώνα εντάθηκαν οι προσπάθειες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας για εκχριστιανισμό και αφομοίωση των βαρβαρικών λαών της αυτοκρατορίας. Δύο ριψοκίνδυνοι μοναχοί ο Διονύσιος και ο Τιμόθεος, ακολουθώντας τις εντολές του αυτοκράτορα και του πατριαρχείου, έφτασαν στον άγριο αυτό τόπο με τους σκόρπιους ποιμενικούς πληθυσμούς, ενθουσιώδεις και με σκοπό της ζωής τους να κάνουν τους κατοίκους χριστιανούς. Για να μπορέσει να γίνει αποδεκτή η νέα θρησκεία, έστησαν προσκυνητάρι και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, όπου υπήρχε για πολλούς αιώνες, το ανύπαρκτο πια Μαντείο του Οδυσσέα. Όντας εκεί άναψαν μόνιμα έναν πυρσό.

Εξαιτίας του πυρσού αυτού το μοναστήρι που χτίστηκε εκεί τον 12ο αιώνα πήρε το όνομα «Μονή Πυρσού» ("Ορθόδοξος Συναξαριστής": Σύναξη της Παναγίας η «ἐν τῷ Πυρσῷ τῆς Εὐρυτανίας» στις 22-23 Αυγούστου). Το 1587 το καθολικό καταστράφηκε από πυρκαγιά. Αμέσως μετά ξαναχτίστηκε και διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες. Τότε, περί το 1600, φιλοτεχνήθηκε και η εικόνα της Παναγίας.

Επειδή με τους αιώνες το όνομα έγινε από «Πυρσού», «Μπουρσού» που ακούγονταν κακόηχο, το 1845 επίσημα πλέον το μοναστήρι και το χωριό μετονομάστηκαν σε Μονή Προυσού και Προυσός αντίστοιχα (ΦΕΚ, Νόμος ΚΕ’ της 5ης Δεκεμβρίου 1845).

Η Μονή παρέμεινε ενεργή όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, αν και η φήμη της δεν ήταν πολύ μεγάλη, λόγω και του δύσβατου της περιοχής. Το 1748 η Μονή έγινε Σταυροπηγιακή.

Επανάσταση του 1821

Λίγα χρόνια πριν την εθνεγερσία του 1821 στάλθηκε στο μοναστήρι ως ηγούμενος, ο αγιορείτης πνευματικός Κύριλλος Καστανοφύλλης. Ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρίας και η πρόφαση ήταν να διορθώσει τη δήθεν πνευματική και ηθική παρακμή του. Αμέσως και βάση σχεδίου οργάνωσε και λειτούργησε τη «Σχολή Ελληνικών Γραμμάτων» (1818-1828).

Η Μονή αποτέλεσε κέντρο πολιτικής καθοδήγησης του απελευθερωτικού αγώνα (υπάρχουν επιστολές του Μαυροκορδάτου κ.α). Έπαιξε δε κρίσιμο ρόλο στην όλη διαχείριση της πολιορκίας του Μεσολογγίου αλλά και στη σωτηρία πολλών μετά την καταστροφή της «Εξόδου». Λειτούργησε δε καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα σαν θεραπευτήριο και αναρρωτήριο τραυματιών.

Ο Καραϊσκάκης είχε το στρατηγείο του στη μονή. Μάλιστα ο στρατηγός Καραϊσκάκης δώρισε το ασημένιο κάλυμμα της εικόνας σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θέρμη, η οποία τον ταλαιπωρούσε και από την οποία γιατρεύτηκε κατά την παραμονή του στη Μονή. Το Σκευοφυλάκιο της Μονής διαθέτει σήμερα τα όπλα του Καραϊσκάκη.

Μεγάλο μέρος της Μονής κάηκε από τους Γερμανούς στις 16 Αυγούστου του 1944, γιατί αυτή αποτελούσε κέντρο στήριξης των ανταρτών της Αντίστασης. Καταστράφηκαν πολλά κειμήλια, σκεύη, χειρόγραφα και βιβλία, αλλά όχι η πολύτιμη εικόνα της Παναγίας, η οποία είχε τοποθετηθεί σε κρύπτη.

Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο ξεκίνησε εκ νέου η ανοικοδόμηση της Μονής από τον ηγούμενο Γερμανό, η οποία συνεχίστηκε και στη δεκαετία του 1970 από τον τότε ηγούμενο της μονής και μετέπειτα ηγούμενο της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου του Αγίου Όρους Γρηγόριο.

Παράδοση

Κατά την παράδοση το όνομα της Μονής οφείλεται στη θαυματουργή εικόνα της «Παναγίας Προυσιώτισσας». Η εικόνα αυτή κατάγεται από την Προύσα της Μικράς Ασίας και εικάζεται ότι είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.

Η Μονή στην Προύσα ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Θεόφιλος (829-842), ο οποίος ήταν εικονομάχος. Η εικόνα της Παναγίας βρισκόταν σε ναό της Προύσας, αλλά υπό τον φόβο ότι θα καταστραφεί βάσει διατάγματος του αυτοκράτορα, φυγαδεύτηκε στη Στερεά Ελλάδα.

Η παράδοση συνδέει το καταφύγιο της εικόνας, τη σημερινή τοποθεσία της Μονής, με θαύματα που συνέβησαν κατά τη μεταφορά της εικόνας εκεί. Ο νέος που τη μετέφερε, μαζί με κάποιον υπηρέτη του, αποφάσισαν να ιδρύσουν μοναστήρι στο σημείο αυτό καθώς διαπίστωσαν ότι ήταν αδύνατο να μετακινήσουν την εικόνα από εκεί. Οι ίδιοι έγιναν οι πρώτοι μοναχοί, με τα ονόματα Διονύσιος και Τιμόθεος.

Αξιοθέατα

Το ρολόι του Προυσού όπως φαίνεται από την ιερά μονή.

Η Ιερά Μονή Προυσού είναι ένα από τα λίγα μοναστήρια που σώζονται στην Ευρυτανία. Το καθολικό της είναι ενδιαφέρων ναΐσκος, σταυροειδής με τρούλο. Στα δυτικά του, στη ρίζα του βράχου, υπάρχει κρύπτη διαμορφωμένη σε παρεκκλήσι. Οι σήμερα σωζόμενες τοιχογραφίες φιλοτεχνήθηκαν γύρω στο 1785. Μέσα στην κρύπτη διασώζονται στην εξωτερική πλευρά τοιχογραφίες του 13ου αιώνα, ενώ εσωτερικά υπάρχουν δύο στρώματα, από τα οποία το ένα χρονολογείται στα 1518. Πολύ αξιόλογο είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο της κρύπτης, που χρονολογείται στα 1810.

Το Σκευοφυλακίου της Μονής περιέχει πλήθος πολύτιμων χειρόγραφων Κωδίκων, εικόνες, ιερά σκεύη, λειψανοθήκες και βιβλία. Στη Μονή λειτουργεί ενδιαφέρον μουσείο με μέρος των θησαυρών, όπως εικόνες από το 15ο και 16ο αιώνα, ιερά άμφια, αργυρά και χρυσά δισκοπότηρα, χειρόγραφοι κώδικες, τυπογραφημένα βιβλία και το σπαθί του Καραϊσκάκη.

Έξω από τη Μονή υπάρχουν δύο κάστρα αριστερά και δεξιά, οι «πύργοι του Καραϊσκάκη». Υπάρχει επίσης εκκλησάκι των Αγίων Πάντων, που κτίστηκε το 1754. Τέλος, σώζεται, πλήρως αναστηλωμένο το κτήριο που στέγασε επί Τουρκοκρατίας τη «Σχολή Ελληνικών Γραμμάτων» που λειτούργησε στη Μονή.

 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΚΡΥΜΑΛΛΗ

Πηγή:https://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.com/2015/07/blog-post_68.html

 

Η Ιερή Μονή Μακρυμάλλης, βρίσκεται 7 χιλιόμετρα βόρεια από τα Ψαχνά Ευβοίας, κοντά στον οικισμό της Μακρυμάλλης σε υψόμετρο 290 μέτρων και απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από την Χαλκίδα.

Λόγω των πολλών καταστροφών που υπέστη η μονή Μακρυμάλλης από διαφόρους κατακτητές, δεν έχουν δυστυχώς σωθεί γραπτές μαρτυρίες για τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της μονής, για αυτό και όσα γνωρίζουμε για εκείνη την περίοδο είναι μόνο μέσω προφορικών παραδόσεων. 

Σχετικά με το όνομα την μονής υπάρχουν αρκετές εκδοχές. 

Σύμφωνα με μία από αυτές, Μακρυμάλλης λεγόταν ο πρώτος της Ηγούμενος, ενώ σύμφωνα με μια άλλη, η ονομασία προερχόταν από μια εικόνα της Παναγίας όπου εικονιζόταν με μακριά μαλλιά. Άλλωστε στα αρχεία της μονής αναφέρεται ότι τα ιερά σκεύη ανήκουν στην «Παναγία τη Μακρυμάλλισσα».

Η μικροσκοπική θαυματουργή εικόνα
της Παναγίας Μακρυμάλλης

Η επικρατέστερη καθώς όμως και πιο δημοφιλής εκδοχή για την ονομασία της Μονής, μιλάει για δύο αδέλφια τσοπάνηδες της περιοχής. 

Τα αδέρφια αυτά κάθε βράδυ έβλεπαν ένα υπέρλαμπρο φως πίσω από ένα βράχο, και απέναντι από τις στάνες τους. 

Όταν πήγαν εκεί απορημένοι να δούνε τι συμβαίνει, βρήκανε την μικροσκοπική εικόνα της Παναγίας.  

Στην αρχή έχτισαν ένα πρόχειρο προσκυνητάρι στις καλύβες τους, ενώ αργότερα απαρνήθηκαν τα εγκόσμια, έγιναν μοναχοί και έχτισαν την μονή γύρω στον 12ο αιώνα και η μονή πήρε το όνομά της επειδή τα αδέρφια αυτά είχαν μακριά μαλλιά. 

Ο Ιερός εκείνος βράχος βρίσκεται απέναντι από την Ιερά Μονή και ένας ευμεγέθης μαρμάρινος Σταύρος που έχει τοποθετηθεί εκεί, υποδηλώνει το σημείο που βρέθηκε η Ιερά Εικόνα της Παναγίας Μακρυμάλλης.

Η μονή βρέθηκε σε μεγάλη ακμή κατά τον 17ο - αρχές 18ου αιώνα και ήτανε κάτοχος μεγάλης ακίνητης περιουσίας ενώ είχε και πολλά αφιερώματα καθώς και δωρεές, το 1828, αναφέρεται δε ότι στη μονή βρίσκονταν 42 μοναχοί.

Σύμφωνα με την παράδοση, λέγεται ότι στο μοναστήρι φιλοξενήθηκε και μεγάλωσε ο Θανάσης Ανδρούτσος, γιος του αδελφού του Οδυσσέα Ανδρούτσου, Γιάννη Καμμένου - Ανδρούτσου, του οποίου η γυναίκα πέθανε στη γέννα και το βρέφος το παρέδωσε ο πατέρας του στο μοναστήρι για να το μεγαλώσει. 

Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, η μονή έλαβε ενεργό ρόλο, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να την καταστρέψουν. 

Η μονή ανοικοδομήθηκε ξανά, αλλά το 1881 διαλύθηκε και εντάχθηκε στη Μονή Γαλατάκη ως μετόχι, ως και το 1908 όταν και ανακαινίσθηκε από τον ηγούμενο Ιγνάτιο Γιαννακόπουλο. 

Στις 23 Ιανουαρίου του 1944 οι Γερμανοί, ύστερα από μερικές αψιμαχίες που είχαν με τους αντάρτες, θεώρησαν ότι η μονή αλλά και το χωριό Μακρυμάλλη, βοηθούσαν τους αντάρτες και τα έκαψαν ολοσχερώς.

Άποψη του καθολικού της Μονής

Εκτέλεσαν συνολικά εννέα Έλληνες, εκ των οποίων τρεις στο μοναστήρι και άλλους πέντε στην πλατεία του συνοικισμού Μακρυμάλλης και άλλο ένα - δύο εκτέλεσαν αλλά ο ένας επέζησε, στο ξωκλήσι της Υπαπαντής.

Η μονή διαθέτει αξιόλογες τοιχογραφίες στην κόγχη του Ιερού Βήματος του Καθολικού, ιδίως η Πλατυτέρα των ουρανών με δύο Αγγέλους εκατέρωθεν ενώ αξιόλογες είναι επίσης και αρκετές εικόνες του τέμπλου, οι οποίες σώζονται από το 1882.

Κειμήλια της είναι ένα αργυρό Ευαγγέλιο του 1754, ένα Άγιο Ποτήριο του 1796 αλλά και ένα θυμιατό του 1808 ενώ η βιβλιοθήκη της Μονής Μακρυμάλλης έχει αρκετά πλούσια και αξιοσημείωτη συλλογή διαφόρων έργων θρησκευτικού αλλά επίσης και ιστορικού περιεχομένου.

Αγια Λείψανα της Μονής Μακρυμάλλης

Τμήμα της Τιμίας Κάρας της Αγίας Παρασκευής
πηγή

Η Τιμία Κάρα του Αγίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου,
προστάτου των καρκινοπαθών

Μετόχια της Ιεράς Μονής Παναγίας Μακρυμάλλης είναι της Παναγίας Χιλιαδούς, του Αγίου Δημητρίου (15ος αιώνας) αλλά και πολλά εξωκκλήσια. 

Πολύτιμος πνευματικός θησαυρός είναι η Τιμία Κάρα του Αγίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου αλλά και τα Τίμια λείψανα των Αγίων: Τρύφωνα, Χαραλάμπους, Ιγνατίου Νικήτα, Αυξεντίου, Τιμίου Προδρόμου, Παντελεήμονος, Αναργύρων, Βασιλείου πρεσβυτέρου Αγκύρας, Ιγνατίου και Ρηγίνου της Σκοπέλου και της Οσιομάρτυρας Παρασκευής.

Στην Μονή υπάρχει σήμερα ανδρώα αδελφότητα από 4 μοναχούς με ηγούμενο τον Αρχιμανδρίτη π. Ιάκωβο Μπαλωμένο. 

Η Μονή γιορτάζει στις 23 Αυγούστου στην Απόδοση της Κοίμησης της Θεοτόκου, επίσης γιορτάζει την μνήμη του Αγίου Παρθενίου, επισκόπου Λαμψάκου, στις 7 Φεβρουαρίου και πλήθος κόσμου από όλη την Ελλάδα, ακόμη και το εξωτερικό επισκέπτεται τη μονή για να προσκυνήσει την αγία κάρα του Αγίου Παρθενίου, ο οποίος θεωρείται θεραπευτής της "ανίατης ασθένειας".

 

Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου Γλυφάδας

 Πηγή:https://www.ekklisiaonline.gr/mitropoleis/kosmima-tis-orthodoxias-idrysi-kimiliarchiou-glyfadas/

Ιδρύθηκε το 1993 και εγκαταβιώνουν 19 Μοναχοί.

Η Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου βρίσκεται στην οδό Ήβης 109 και στην οδό Αγίου Νεκταρίου 330 στην Άνω Γλυφάδα .

Σε κτίριο εντός της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος-Αγίου Νεκταρίου Τερψιθέας Γλυφάδας στεγάζεται το Κειμηλιαρχείο . 

Η μεγαλύτερη συλλογή του Κειμηλειαρχείου περιλαμβάνει Εικόνες, λειτουργικά Σκεύη και αντικείμενα Λατρείας, προερχόμενα από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, τα οποία συγκεντρώθηκαν με νόμιμες διαδικασίες από τους Ιερούς Ναούς της Μητροπολιτικής μας Περιφέρειας.

Περιέχει επίσης οικογενειακά κειμήλια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ. Παύλου από τη γενέτειρά του Σύρο, εμπλουτισμένα από δωρεές Μικρασιατών συγγενών του, φίλων, πνευματικών του τέκνων και ευσεβών ενοριτών, συγκροτούν μια λαογραφική ενότητα. Εργόχειρα κρατουμένων, από την Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες, που προμηθεύτηκε ο Σεβασμιώτατος με δικές του δαπάνες, κατά το διάστημα των τριάντα ετών εθελοντικής προσφοράς του στο χώρο των Σωφρονιστικών Καταστημάτων, όπως και αντικείμενα τέχνης από τις 48 ιεραποστολικές περιοδείες του στην Αφρική, συμπληρώνουν τα εκθέματα των συλλογών.

Χάρη στη γενναιόδωρη χρηματοδότηση του ζεύγους των κ. Αθανασίου και κ. Μαρίνας Μαρτίνου,  ανεγέρθηκαν και διαμορφώθηκαν δύο όροφοι αποκλειστικά και μόνο για την συγκεκριμένη χρήση, όπου οι επί μέρους συλλογές βρήκαν την κατάλληλη στέγη, φροντίστηκαν και τακτοποιήθηκαν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών

 

Η Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών κτίστηκε το 1270 και αποτελεί ένα εκπληκτικής ομορφιάς μνημείο της Βυζαντινής τέχνης.

Βρίσκεται σε απόσταση 12 χιλιομέτρων περίπου βορειοανατολικά της πόλης των Σερρών . Ο κεντρικός ναός είναι λιθόκτιστος και υπάρχουν πολλές βυζαντινές τοιχογραφίες. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο και χρονολογείται από το 1804. 

Ιστορικά στοιχεία

Από το Βυζάντιο στην Άλωση

Ο Ιωαννίκιος ήταν ο πρώτος κτήτωρ της Μονής. Το 1300 ο ανιψιός του, ο Ιωακείμ, έκτισε τον καθολικό ναό και την Τράπεζα για να γευματίζουν οι μοναχοί καθώς και ψηλά τείχη γύρω από την Μονή. Το 1345 οι Σέρβοι κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της Μονής. Το 1371 λίγο πριν από την οριστική κατάληψη των Σερρών από τους Τούρκους, οι μοναχοί κατάφεραν να πείσουν τον Σουλτάνο Μουράτ Α΄ να απαλλάξει τη μονή από την πληρωμή έγγειου φόρου. Στη μονή εκάρη μοναχός σε ηλικία τριανταπέντε ετών, το 1444, ο άγιος Ραφαήλ. 

Γεννάδιος Σχολάριος και άγιος Γρηγόριος ο Ωρολογάς

Από το 1457 ως το 1462 στη μονή μόνασε ο πρώτος Πατριάρχης μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης Γεννάδιος Σχολάριος, ο οποίος και έμεινε εκεί ως το θάνατο του. Από το 1894 έως το 1901 διετέλεσε επίσημος εκπρόσωπος της Μονής ο Άγιος Γρηγόριος ο Ωρολογάς, ο μετέπειτα εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Κυδωνιών Μικράς Ασίας, ο οποίος ταυτόχρονα εκείνα τα έτη υπηρετούσε ως ιεροκήρυξ και καθηγητής του Γυμνασίου Σερρών.

Η σύληση των κειμηλίων από τους Βούλγαρους

Το 1917 η βιβλιοθήκη της Μονής λεηλατήθηκε από τους Βούλγαρους, οι οποίοι έστειλαν στη Βουλγαρία 24 Ευαγγέλια, 200 σπάνια χειρόγραφα σε χαρτί, 1500 παλιά βιβλία, και πολλά πολύτιμα ιερά αντικείμενα. Οι Βούλγαροι απέσπασαν παράνομα όχι μόνο τα κειμήλια της Μονής Τιμίου Προδρόμου Σερρών, αλλά και πλήθος έτερων ελληνικών κειμηλίων από τη Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης της Μητροπόλεως Δράμας, τη Μονή Παναγίας Καλαμούς Ξάνθης και τη Μονή Παναγίας Αρχαγγελιώτισσας Ξάνθης. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι Ιερές Μητροπόλεις καθώς και οι αρχές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν διατυπώσει επισήμως αίτημα για την επιστροφή των κλαπέντων ελληνικών κειμηλίων.

Η αναβίωση της Μονής

Από το 1986 εγκαταστάθηκε στη μονή γυναικεία αδελφότητα, που σε συνεργασία με τη 12η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καβάλας έχει αναλάβει το έργο της συντήρησης και αναστήλωσης της μονής.

Στις 13 Δεκεμβρίου 2010, η μονή χτυπήθηκε από πυρκαγιά που κατέστρεψε το αρχονταρίκι, το παλιό εκθετήριο, την τράπεζα, το μαγειρείο, τον ξενώνα και τους αποθηκευτικούς χώρους, προκαλώντας συνολικά ζημιές αξίας 2 εκατομμυρίων ευρώ.

Πηγή:https://www.athinorama.gr/umami/market/articles/paradosiaka_proionta_apo_tin_im_timiou_prodromou_serron-2527421.html

 Σήμερα το Μοναστήρι παράγει πολλά παραδοσιακά προϊόντα. Χειροποίητα ζυμαρικά, σάλτσα για μακαρόνια, κουραμπιέδες, λουκούμια, όλα παράγονται και συσκευάζονται από τις μοναχές, με αγνές πρώτες ύλες παραγωγής τους.

Η σειρά περιλαμβάνει ζυμαρικά, όπως τις χυλοπίτες με λαχανικά που περιέχουν κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης, κόκκινη κολοκύθα, καρότο, ντομάτα, κρεμμύδι, μελιτζάνα, χυλοπίτες με διάφορα λαχανικά που έχουν επιπλέον και παντζάρι, σέλινο και σπανάκι, χυλοπιτάκι με διάφορα λαχανικά, καθώς και χυλοπίτες ή χυλοπιτάκι με αβγά, πρόβειο και κατσικίσιο γάλα. Φτιάχνουν ακόμη τραχανά με γιαούρτι από πρόβειο και κατσικίσιο γάλα, αλλά και τραχανά με διάφορα λαχανικά, αλλά και νηστίσιμο και καυτερό. Μπορούμε να τα συνοδεύσουμε με τη σάλτσα ντομάτας για μακαρόνια, που τη δοκιμάσαμε και είναι νοστιμότατη. Το ίδιο γευστικές, με καλή αίσθηση των λαχανικών και γρήγορες στο βράσιμο είναι και οι νηστίσιμες χυλοπίτες. 

Από τα προϊόντα ενός μοναστηριού, φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα λουκούμια, παραδοσιακό κέρασμα στους επισκέπτες τους. Διαθέτουν κουτί που περιέχει και τις 9 γεύσεις τους (τριαντάφυλλο, λεμόνι, μπανάνα, περγαμόντο, μαστίχα, ινδοκάρυδο, καραμέλα, βερίκοκο, φράουλα) ή και την καθεμιά μεμονωμένη σε συσκευασίες του κιλού. Φτιάχνουν, επίσης, κουραμπιέδες, που θυμίζουν μπισκότο, αφού δεν έχουν βούτυρο και αμύγδαλο και τους συσκευάζουν σε κουτί που περιέχει 15 κομμάτια.

Τέλος, κυκλοφορούν και εκδόσεις με συνταγές από την πολυετή μοναστηριακή μαγειρική εμπειρία της Γερόντισσας Φεβρωνίας, μία τρίτομη με τίτλο «Τα ψάρια» και μία ακόμη με τίτλο «Τα αλάδωτα», με ποικιλία σε συνταγές για σούπες, φαγητά κατσαρόλας και φούρνου, καθώς και γλυκά, που μπορούν να καταναλωθούν στις νηστείες. Το περιεχόμενό τους αναδεικνύει την ιδανική ισορροπία που παρέχει το ελληνικό μοναστηριακό διαιτολόγιο, σε συνδυασμό με τις γεύσεις της πατροπαράδοτης μαγειρικής.